Johan Montauban, Meester-Timmerman (stadsgedicht 2)
Je was twaalf en je kwam wonen
aan de Muscoviterseheuvelsteeg,
enkele huizen langs een zandpad
in een wereld die te voet ging.
je zag af en toe een paard en wagen
een hondenkar en de eerste loopfiets
op houten wielen, geen banden,
geen remmen, geen pedalen, geen licht
- om de hoek, aan de Utrechtseweg
kon je wachten op de diligence
en ’s avonds gingen gaslantaarns aan
je groeide uit tot Meester-Timmerman
en renoveerde zelfs de Oude Kerk
- de Muscoviterseheuvelsteeg
werd in de mond van Zeist
‘de Steeg van Montauban’
oh, Johan Montauban
Meester-Timmerman
jij zag, jij zag wat wij niet zien
behalve dan de Oude Kerk
op jouw zandpad ligt ons asfalt
en wij herschikken onze wegen
wij frezen het wegdek
en even ligt jouw oude pad weer bloot
de rijstrook wordt verlegd
en krijgt nieuw asfalt en belijning
- hoe leggen wij jou een verkeerslicht uit
en al die opstelruimtes voor fietsen
met luchtbanden, remmen, pedalen
en elektrisch licht…?
oh, Johan Montauban
Meester-Timmerman
wij zien, wij zien wat jij niet zag
behalve dan de Oude Kerk
Henjo Hekman
Bij de heropening van de kruising
Utrechtseweg – Montaubanstraat op 2 juni 2016.
Hekman, Henjo