Voor Henjo Hekman
afscheid van een dorpsomroeper
hij riep ons tot de orde bij elkaar
dit dorp van mensen, arm en rijk
begraven op dezelfde plek waar
rang en stand door dood tot stof
gelijkgeschakeld worden
hij bracht verborgen plaatsen
aan het licht, hij liep langs kleine
huizen waar het eenzaam tobben is
hij riep ons op ons een dorp te zijn
niet slechts je eigen wijk
hij ging langs hoge hekken, keek
waar toegang was en morrelde
aan sloten, liep over galerijen
langs een moedeloos verzet
en opende een verveloze deur
hij dichtte ons een open erf
een bank voor allemaal, zijn stem
draagt over het plein als je daar
naast een onbekende zit, een praatje
maakt of zomaar even knikt
hij roept het om en blijft dat doen:
dat wij in Zeist op andere terreinen
ook vaker samen kunnen zijn
Hanneke Verbeek
Hekman, Henjo
